اگرچه انسان موجودی اجتماعی است؛ اما گاهی نیاز دارد که از جماعت فاصله بگیرد و خود را به دل طبیعت بسپارد. این امر به خصوص پس از یک سال کاری، مواجهه با فشار اقتصادی و دست و پنجه نرم کردن با انبوه مشکلات اجتماعی پررنگ‌تر می‌شود. اگر در آستانه سال جدید این وضعیت را دارید و به جای جاذبه‌های معمول گردشگری برای سفر نوروزی خود به دنبال جاهای بکر ایران می‌گردید؛ همراهی ما تا انتهای این نوشته خالی از لطف نخواهد بود؛ با ما همراه باشید.
۱. جزیره ابوموسی؛ ساحل اختصاصی رو به اقیانوس بی‌پایان
قاعده این است که انتخاب اول یک سفر نوروزی سرسبزی جنگل‌های شمال، آبتنی در دریای مازندران یا ایستادن زیر آبشارهای لرستان باشد. اما اگر در عید پیش رو، من و شما نیز طبق قاعده عمل کنیم، دیگر امکان ملاقات جاهای بکر، خلوت با خود و بهره بردن از زیبایی خالص طبیعت محقق نمی‌شود و تنها شلوغی شهر و محل کار را با شلوغی پارک جنگلی و ساحل توریستی عوض کرده‌ایم. بسیار خوب، اگر با این استدلال موافقید، باید آماده رفتن به جنوبی‌ترین خاک تحت تملک ایران، جزیره ابوموسی شوید.
چرا ابوموسی؟
ابوموسی برای یک سفر نوروزی تجربه‌ای از ساحل دریا را ارائه می‌کند که حداقل در ایران بی‌نظیر است. زمانی که کنار آب می‌روید و درون آن را نگاه می‌کنید؛ آنقدر زلال و آرام است که تماشای حیات صلح‌آمیز یک آکواریوم خانگی را تداعی می‌کند. اما همین که سر خود را بلند کنید؛ تصور قبلی به هم می‌ریزد و عظمت دریا وجودتان را فرا می‌گیرد؛ موج‌ها به ساحل می‌کوبند و خورشید در افق محو می‌شود. به علاوه اینکه، واقعا باید بدشانس باشید که کسی خلوت شما و دریا را به هم بزند.
